De voorstelling SINCE I SEE MYSELF OVER THERE onderzoekt aan de hand van documentaire verhalen identiteit in een wereld, waarin de mens steeds maakbaarder wordt. Als je organen vervangen kunnen worden door die van een ander, protheses ontbrekende ledematen aanvullen, je je identiteit kan construeren aan de hand van foto’s en verhalen en je gekloond kan worden tot meerdere versies van jezelf, wie ben ik dan en wie ben jij? Wat betekent dit voor de grens tussen het ik en de ander?
Als alle planken van het schip van Theseus aan het einde van zijn reis vervangen zijn, is het dan nog wel hetzelfde schip dat thuiskomt? Wat als de mens deels of geheel vervangbaar wordt, als het vreemde eigen wordt aan mijn lichaam, kan ik dan nog wel thuiskomen?